گازهای غذایی یا Food Gases به یکی از اجزای اصلی صنعت مواد غذایی تبدیل شده‌اند و به شرکت‌های این بخش کمک می‌کنند تا امکانات محصولات خود را گسترش دهند و انتظارات و خواسته‌های فعلی مشتریان نهایی را برآورده کنند.
در این میان نقش دی اکسید کربن در نگهداری مواد غذایی یا بسته بندی مواد غذایی نیتروژنی به خوبی شناخته شده است.
اما گازهای غذایی شامل تمام گازهایی ست که به طور خاص در بخش غذا و نوشیدنی به کار می روند و استفاده از آنها در فرآیندهایی از جمله تولید مواد غذایی، فرآوری، ذخیره سازی و … رایج است. در این مطلب قصد داریم به برخی کاربردها و انواع گازهای مورد استفاده در صنعت مواد غذایی بپردازیم.
به طور دقیق تر، گازهای غذایی می توانند نقش های زیر را ایفا کنند:
- به عنوان افزودنی با هدف بهبود بافت یا طعم استفاده شود. به عنوان مثال، فرآیند تولید نوشابه و سایر نوشیدنی های گازدار از این نوع گازها استفاده می کند.
- کمک در استریل کردن محصولات غذایی. گازهای غذایی ممکن است برای از بین بردن میکروارگانیسم هایی که ممکن است در محصولات غذایی یا آشامیدنی ایجاد شوند استفاده شود و نیاز به استفاده از حلال ها را به حداقل برساند. معمولاً برای این منظور از اتیلن دی اکسید، ازن یا فرمالدئید استفاده می شود.
- در ایجاد اتمسفرهای کنترل شده یا اصلاح شده نقش داشته باشد. این گازها با تنظیم سطوح اکسیژن فرآیندهای تخریب و اکسیداسیون را به حداقل می رساند و ماندگاری مواد غذایی را افزایش می دهند. بنابراین، این گازهای نگهدارنده مواد غذایی به شرکت ها کمک می کند تا از فساد محصول و افزایش عمر مفید محصول جلوگیری کنند.
- به عنوان محرک، به حرکت درآوردن مواد غذایی و نوشیدنی ها از ظروف ذخیره خود می تواند با فشار گازهایی مثل CO2 و N2 صورت گیرد.
- ایجاد حفاظت برودتی. گازهای غذایی مایع شده (به ویژه نیتروژن و دی اکسید کربن) مواد غذایی را در دماهای پایین حفظ می کنند و بازدهی بالا و کاهش فعالیت باکتری ها را افزایش می دهند.
برخی از انواع گازهای غذایی
طیف وسیعی از گازهای مواد غذایی از گازهای خالص و مخلوط های گازی برای به دست آوردن خواص مورد نظر وجود دارد که برخی از آنها به شرح زیر است:
نیتروژن (N2): نیتروژن از محصولات غذایی در برابر اکسیداسیون محافظت نموده و رشد باکتری های هوازی را محدود می کند همچنین از تغییر شکل بسته بندی جلوگیری می نماید.
دی اکسید کربن (CO2): دی اکسید کربن به ایجاد طعمی ترش در نوشیدنی ها کمک می کند، رشد باکتری های هوازی را محدود می کند و رشد کپک ها را کند می کند. در واقع دی اکسید کربن با آب واکنش داده و اسید کربنیک تولید می کند. به همین دلیل است که ممکن است به نظر شما آب گازدار طعم کمی تلخی داشته باشد. این همان اسید کربنیک است که در حال چشیدن آن هستید. برای برخی افراد، این طعم کمی تلخ خوشایند است، در حالی که برخی دیگر آن را ناخوشایند می دانند.
اکسیژن (O2): این گاز رشد باکتری های بی هوازی را محدود می کند و خاصیت اکسیدکنندگی آن برای برخی مواد غذایی مفید است. به عنوان مثال، اکسیژن رنگ قرمز گوشت تازه را حفظ می‌کند و از ایجاد رنگ‌های خاکستری یا قهوه‌ای که ممکن است برای مصرف‌کنندگان جذاب به نظر نرسد، جلوگیری می کند. همچنین، اکسیژن سرعت تنفس را در سبزیجات و سایر محصولات غذایی بهبود می بخشد و تازگی آنها را حفظ می کند. همچنین متابولیسم را در سبزیجات تازه افزایش می دهد.
آرگون (Ar): مانند نیتروژن، آرگون به عنوان یک بازدارنده برای آنزیم های تنفسی عمل می کند و ماندگاری طعم ماده غذایی را افزایش می دهد. از محصولات در برابر اکسیداسیون محافظت می‌کند، رشد باکتری های هوازی را محدود می‌کند و از تغییر شکل بسته بندی جلوگیری می کند. همچنین تخریب آنزیمی را کاهش می دهد.
نیتروژن مایع (196- درجه سانتیگراد) و دی اکسید کربن مایع (78.5- درجه سانتیگراد): این گازهای برودتی با حفظ بافت محصول، قدرت خنک کنندگی لازم برای انجماد یا خنک شدن سریع محصول را فراهم می کنند.
در مجموع، به دلیل کاربرد این گازها برای مصرف انسان، گازهای غذایی باید تحت نظارت دقیق قرار گیرند و با مقررات خاصی مطابقت داشته باشند، تا اطمینان حاصل شود که هم کیفیت محصولات غذایی و هم سلامت مشتری نهایی را تضمین می کنند.
بنابراین درجه خلوص گازهای مورد استفاده در صنعت غذایی حائز اهمیت است. کارشناسان فنی ما در فرافن گاز تهران همراه شما در انتخاب نوع و خلوص گاز مناسب برای مصرف صنایع شما می باشند. جهت کسب کسب اطلاعات فنی با شماره 22252500-021 با ما در تماس باشید.
